Moin mitnanner,

"Wattlüü", en Woord upstahn ut en old Spraak. En Pseudonym för de Inwohners, de an de Küst van de See wohnen un eng verbunnen sünd mit de Leven in Wannel van de Tiden. En Volk van Fiskerlüü un Schippers, de de Störm un dat Rusebusen van`t  See trotzten um hör Roop to folgen. Se kwamen torügg mit Staalkes van de swaar Arbeid an Boord, Liekedelers, Underen und vertellden van frömd Kultuuren.

De Tied van de grote Heringsfiskeree sünd vörover un de Moren, de eens um dat Land umto weren, sünd nahto verswunnen un doch spöör ik de Wuddels van mien oostfreeske Heimaad in mi. So hebb ik anfangen mien Vertellsels ok in plattdüütsk uptoschrieven, versöcht de Seel van mien Gebuurtsland daarin intofangen un to bewahren. En Bült Fragen kwammen daarbi up, de ok över de Grenzen van uns Heimaat herutgahn. Uns Welt is vull van Farven un Geheemste.  Uns  froher Tied un de tegenwordig Tied sünd de Bildhauer van uns Tokunft. Dat Lernen, mitnanner spreken un in neje Gedankenwelten induken, sünd daarbi dürabel Begleiten un so finnen sück ok Kinnergedanken un Stimmen ut  indigene Nationen up disse Sied weer.

Ik mag di nu inladen, mi up disse beünner Reis dör Ruum un Tied to begleiden.

Heike

Disse Sied word nett överarbeidt!