En Oostfrees vertellt- eine Ostfriesin erzählt- An East Frisian tells

un "Indioners"

Klönschnack mit de Chief

Esoterik Spraken

Mien Vörollen hebben kein Engelsk proot. Uns Spraak is een hillig Gaav van uns Schöpfer un wi düren se nich verlesen. Dat is nich blot en Spraak, dat is een Arve. Dat düürt blot een Generatioon, bit en Volk verlüst well se sünd. Wi komen verbunnen up disse Eer un uns Buuknaffel besinnt uns daaran. Enes Daags worrst du ok to de Vörfahr van Een.
De Spraak is wakan (hillig). Wi bruken se um to beden. Wi proten to de Wamakaskan un treden in en spirituelle Tweespraak. Mennig Dingen sünd so hillig, dat se nich in Engelk seegt worden düren. Spraak mutt up disse Grundlaag as religiöös Mutt unnerricht worden. Siet de froh Reservationsdagen wassen Butenlanner för uns Utbilden tostännig. Ik denk, een Wiederkomen, de as Akkulturation un Assimilation betekent word, is dat Utrüden van uns Kultuur un Wesensaard. Man is in uns Spraak indrungen, nettso as in uns Land. Wi mutten uns Wegen torüggbrengen mit de Starkde van sien  spirituelle Weerten. Dat gifft kien starkere Wesensart, as de Verbinnens to uns Vörollen.
Wo`waste Daka Ka ohoda
The Editor N Chief

/kiek ok unner Quellennawiesen Mien Breevfründ)
torügg