Waar de Seewind tohuus is
Dat weiht immer en licht Wind över de Kampen un Meden. Swartwitte Kohjen grasen sinnig up de Weiden indes de Schapen sück dat up de Dieken good gahn laten.
Stromen schuven sück dör dat platte Land un folgen de Tiden. Se sünd söömt van de Dieken, de dat Land vör Överfloden bewahren sölen. Hör Enn is de Noordsee. Wenn dat Water sück de Natuur buggt un torrügtreckt, wist sück een neje Gesicht. För een paar Stünnen verstummen de Wellen un geven dat Watt freei, dat siet 2009 to de Weltkultuurarve höört.
Bi good Weer kann man van Fastland ut de Insels gewahren, de man mit de Fähren, of mit een künnig Wattföhrer raken kann.Fröher fuhren hier de Heringsloggers vörbi, rut up hoge See un prenten dat Leven an de Waterkant. De Tied van de groten Fiskdampers is vörbi. Blot de Krabbenkutters vertellen noch de Geschichten van See. Se fohren herut, um mit de fangfriske Ladens in de lüttjet Fiskerdörpen vör Anker to gahn.
Binnen in Land, vermojern Backsteen,-un Fehnhusen, Möhlen un lüttjet Karken de Landskuppbild. Up Fehn sünd de Wohnkutreien mit Wieken dörtrucken. Verenkelte Moren tügen noch vandaag van de Tradition van de Törfgravers.
Dat is mien Heimaatland worr ik boren un upwursen bün.
