Reisen tüsken Ruum un Tied
Themenöversicht
"Van Wattlüü un Indioners", en Satz, upstaan ut en old Spraak. Noch hüüt word in Oostfreesland Plattdüütsch proot. Spietelk as dat is, höör ik to de Generation, de van de Moderpraak ofwennt wurr. So hebb ik en frömdachtig Betreck to de Spraak van mien Vörfahren un fang nu eerst an se to lehren un to ehren as sück dat höört.
As Kind hung ik pallut an de Lippen van mien Vader, wenn he van sien Reisen up See vertellte. So wurr ik ok en Deel van sien Leven un Olldag, wied weg van Festland. An leevsden höörde ik sien Geschichten in uns Moderspraak. So wuur ik en Deel van sien Welt, wied weg van Fastland. Uns Leven was nau verbunnen mit de See un hett daarmit ok mien Kinnertied prent. En Bült van dat, wat ik vandaag wet un as ik bün, liggt in de Wuddels van mien Heimaat. Blot wat bedüddt egentlik Heimaat? Is dat de Land, de Minsken, de Bruken, de Spraak of de Olldag, de mi daarmit verbinnt?
Doch mien Reis geiht nich blot dör uns Heimat, sünnern ik kiek ok över de grote Dobb. Bi dat dörsnüüstern van de old Fotoalben, sach ik twee Kinner mit Ferensmuck. Erinnerungen kwamen torügg,, wo wi mit uns Stekenpeer dör de Huus rusebusten. En Muusklick of, liggt Amerika, dat Land mit de sünner Enn van Mogelkheid un de Heimaat van de Minsken, de wi Indioners nömen. Aver wat weten wi wahrhaftig van de amerikaanske Urinwohners, de uns so frömd un doch good bekennt schienen?
Nett as en Mööv en Schipp geleidt, dat rut fahrt up de hoge See of mit hum torrüg kummt in de Heimaathaven, so freei mag ik mien Gedanken trecken laten um Antwoorden up mien Fragen to finnen, de bi dat Schrieven van mien Vertellsels entstahn. Nu geiht mien Förskenshipp up en besünner Reis dör de Welt van dat Memoorje un Worden.
