Waar de Seewind tohuus is
Mien Oostfreesland, miene Heimaat,
waar de hoge Dieken stahn.
Is de Heimaat van mien Vörollen,
ik bün een Oostfreesenkind.
Ik höör noch de Stimm van mien Grootmoder, seh se vöör mi, wo se vull Leevde un Drifft, disse Leed sungen hett. Indes se dör de Flur leep, hör klörig Kittelschuud toknopde, weer en Smüüsterlachen in hör Gesicht to sehn. Dat schiende as föhlde se de Woorden un Wies deep in sück un was daarmit verbunnen.
