Aventüür Märkens un Sagen
Wenn de Töverhexen danzen!
Sagen ranken sück um de Walpurgisnacht. Een old Börgruin wurr to en Spööldeel för en heel besünners Spill, de mi mitnamm in een mystik Welt.
De Walpurgisnacht begünnt
Heel boven up en Barg, mit old Bomen umto, luren de Överblievsel van een Börg herut. Tügen van en Tied, de all so völe Jahrhunnerten torügg liggt.
Elke Maal, wenn mien Weg mi na Vilshofen föhrt, gahn een paar flüchtig Blicken rup to de froher Bollwark. Un as ik so de Straat befahr, de sück as en Slang tüsken de Barg un Donau langs treckt, blieven mien Gedanken för einige Ogenblicken mit de staffold Müürwark verbunnen.
Wo geern wurr ik de Ruin utkukeluren, de daar in de Schuur van dat Holt hör Geschicht vertellt.
Doch de Weken un Maanten vergahn. Villicht hett ok de Pandemie daar mit bidragen, dat de Töveree un de Wunsk na de lüttjet Aventüren in mien Olldag en bietje in Vergetenheid geraden is. Daarbi sünd se dat, de mien Leven berieken un to een unvergetelk Reis maken.
As ik an disse Dag weer mit mien Auto unnerwegens was, was de groot holten Tafel, de an de Kant van de Busken steiht, neet mehr leeg. Grote, witte Bookstaven harren daarup hör Rüümte funnen un loden to de Walpurgisnacht in.
Nu stunn ik vöör de groot Toorboog un mit en Geföhl tüsken Betövert un Neeisgier treedde ik in. Hoge Müren söömden de lüttje Straat, de wall in dat Binnerste van de Börg föhrde. Dör de oll Stenen kreeg disse Kulisse butendeem en beindruckende Utstrahlen. Dat de Minsken sück dotieds seker un schütt vörkomen sünd, kann ik nu good naföhlen.
So gung ik nu de Steenpaddje langs, vörbi an en paar kleen Holtbuden, an de dat watt to Eten un Drinken gaff. Dann truck een lüttje Kark mien Upmarken up sück. Dat düchtde as was de Symbool van de christelk Gloov, versmulten mit de Steenmüren van de Bollwark. De Döör stunn open un ik was mi seker, dat ik anner Maal, disse Gotteshuus besöök.
Nu was ik in de Hart van de Ruin ankomen. De Schummertied harr al daarmit begunnen, dat Müürwark lies intopacken um sück dann heel un dall mit de Dunkern to verenen. Abers in dat Lücht van Nacht, de anners fredelk sien Stee innehmt, was an disse Avend wat mitreist. Gnifflaggen brook dör de Stillte. Dann wassen se unner uns, de Töverhexen mit hör Struukbessen un in hör Ralleree begunnen se gemeensaam in disse Walpurgisnacht to danzen.
Elke Maal, wenn mien Weg mi na Vilshofen föhrt, gahn een paar flüchtig Blicken rup to de froher Bollwark. Un as ik so de Straat befahr, de sück as en Slang tüsken de Barg un Donau langs treckt, blieven mien Gedanken för einige Ogenblicken mit de staffold Müürwark verbunnen.
Wo geern wurr ik de Ruin utkukeluren, de daar in de Schuur van dat Holt hör Geschicht vertellt.
Doch de Weken un Maanten vergahn. Villicht hett ok de Pandemie daar mit bidragen, dat de Töveree un de Wunsk na de lüttjet Aventüren in mien Olldag en bietje in Vergetenheid geraden is. Daarbi sünd se dat, de mien Leven berieken un to een unvergetelk Reis maken.
As ik an disse Dag weer mit mien Auto unnerwegens was, was de groot holten Tafel, de an de Kant van de Busken steiht, neet mehr leeg. Grote, witte Bookstaven harren daarup hör Rüümte funnen un loden to de Walpurgisnacht in.
Nu stunn ik vöör de groot Toorboog un mit en Geföhl tüsken Betövert un Neeisgier treedde ik in. Hoge Müren söömden de lüttje Straat, de wall in dat Binnerste van de Börg föhrde. Dör de oll Stenen kreeg disse Kulisse butendeem en beindruckende Utstrahlen. Dat de Minsken sück dotieds seker un schütt vörkomen sünd, kann ik nu good naföhlen.
So gung ik nu de Steenpaddje langs, vörbi an en paar kleen Holtbuden, an de dat watt to Eten un Drinken gaff. Dann truck een lüttje Kark mien Upmarken up sück. Dat düchtde as was de Symbool van de christelk Gloov, versmulten mit de Steenmüren van de Bollwark. De Döör stunn open un ik was mi seker, dat ik anner Maal, disse Gotteshuus besöök.
Nu was ik in de Hart van de Ruin ankomen. De Schummertied harr al daarmit begunnen, dat Müürwark lies intopacken um sück dann heel un dall mit de Dunkern to verenen. Abers in dat Lücht van Nacht, de anners fredelk sien Stee innehmt, was an disse Avend wat mitreist. Gnifflaggen brook dör de Stillte. Dann wassen se unner uns, de Töverhexen mit hör Struukbessen un in hör Ralleree begunnen se gemeensaam in disse Walpurgisnacht to danzen.
De Düvel söcht een Wiev
Scheemlebennige flogen ran un raakden in de Börgruin. In de Tied as mien Blick noch versmulten was mit de Geböhrnissen up de groot Lienwand, waar se de Ankummst van de Hexen wesen, harren sück al frömd Gesichten unner de Tokiekers misket. Grelle Gegier klung dör de old Müren. In dat fahle Lücht van de Keersen un Fackels kwammen de Figöken van Nacht vandag. Nu wassen se unner uns, de Töverhexen mit hör Struukbessens un versammelden sück um dat Füür, dat in de Harten van de Börg för hör brannde. As folgden se een stillkens Roop, begunnen se gemeensaam in disse Walpurgisnacht to danzen.
De Töverkreatüren, de ik al ut Boken un Märkens kennde, leten Füürpielers wassen un Swevelröök verdeelde sück in de Börghoff.
De Töverkreatüren, de ik al ut Boken un Märkens kennde, leten Füürpielers wassen un Swevelröök verdeelde sück in de Börghoff.
Eets truck dat mien Upmarkens weg van dat Schauspööl. Mien Ogen flogen över de Umstreek. Mien Utkukelur wurr tomaal uphollen. Huukde da wat up de Kant van de Müür?
Ik stöttde mien Söhn an, de tegen mi stunn. As wi noch daarbi wassen, herut to finnen wat daar up de Vörsprang satt, stunn de Figöök mitmaal up. En ofsünnerlik Kreatüür was upwaakt. Hoorns, as de van en Bull, wassden ut sien Koop un sien Stimm drung dör de Nachthemel:“ Koomt all to mi!“
He meende de Hexen un dat sach ut, as wurren se nu blot noch för hum danzen.
Ik stöttde mien Söhn an, de tegen mi stunn. As wi noch daarbi wassen, herut to finnen wat daar up de Vörsprang satt, stunn de Figöök mitmaal up. En ofsünnerlik Kreatüür was upwaakt. Hoorns, as de van en Bull, wassden ut sien Koop un sien Stimm drung dör de Nachthemel:“ Koomt all to mi!“
He meende de Hexen un dat sach ut, as wurren se nu blot noch för hum danzen.
En Kring van Mönken trucken vörover, aver se kunnen de Düvel nich uphollen.
Up enmaal wurr dat hell in de Harten van de Börg. En Müür ut Füür de sück up un herut dreedde de Fürst van Finsternis. He gung sitten up sien brannende Thron, unnerdes de Töverhexen wieder för hum danzden. Een van hör wurr he utkiesen, daarmit se an sien Sied dat dunker Riek regeert.
Denn betreedde de Blixem de Kring. Dat Lücht van de Füür umspöölde de mystik Lebeninnge, de sien Daarwesen wi in de Welt van de Scheemten un dat Quaad verbannt hebben. Nu danzde de Düvel mit sien Bruud. Stolt präsenteerde he sien neje Froo.
Up enmaal wurr dat hell in de Harten van de Börg. En Müür ut Füür de sück up un herut dreedde de Fürst van Finsternis. He gung sitten up sien brannende Thron, unnerdes de Töverhexen wieder för hum danzden. Een van hör wurr he utkiesen, daarmit se an sien Sied dat dunker Riek regeert.
Denn betreedde de Blixem de Kring. Dat Lücht van de Füür umspöölde de mystik Lebeninnge, de sien Daarwesen wi in de Welt van de Scheemten un dat Quaad verbannt hebben. Nu danzde de Düvel mit sien Bruud. Stolt präsenteerde he sien neje Froo.
Denn gung de Fier van de Töverhexen to Enn. Satan mook de Poort van Höll weer open un al verswunnen in de Sluuk . Noch eenmaal keek he torügg un dat leet as een Verspreken, weertokomen in de tokomen Walpurgisnacht.
Nett as en Kind leet ik mi mitnehmen van disse Spill. Ik mach dat so geern, wenn dat lingt, mi för enige Ogenblicken in en anner Welt to trecken. So spietelk as dat is, verlüst sück in de Olldag de Gaav mit de Hart van een Kind to sehn, welke noch open sünd för dat Wunnerlik un de Töveree. Se könen noch wat tolaten ohn to taxeren un folgen eenfach hör freje Begeisterung.
Dör de Upföhrens up de Börg, is ok en Erinnerung in mi torüggkomen. Hett mien Vader mi nich ok van een Hexendanzstee in Hammerk vertellt?
