Van Wattlüü un Indioners
 |  |
En lichte Wind weiht immer över dat wiede Land. De Lücht smeckt naar Solt. Indes waar mien Foten sück in de fine Sand graven, verleert sück mien Blick in de sünner Enn van de See. Dit is en Land mit sein egen Geschicht van Freeiheid, de uns Minsken un dat Leven hier prent hebben. Dat is Oostfreesland, mien Heimaat!
Hier bün ik up de Welt komen un heb mien Kinnertied und Leven verbracht. Mit „van Wattlüü un Indioners“ mag ik di inladen, mit mi tosamen dör uns moje Heimaat to trecken. Uns Land hett mi prent un Biller und Geschichten in mi achterlaten, de sück hier weerspegeln. Dat gifft so vööl över uns Heimaat to vertellen, aver ok vööl, watt ik noog nich wüst hebb.
So bün ik bigaan un hebb enige van de Geschichten ut mien Kinnertied upschreven. Ik find dat schaa, wenn disse Erinnerungen verloren gaan, denn se sünd mien Verbinnen un Wuddels to mien Heimaat. Villicht finds du di ok in de een of anner Vertellsel weer. Daar ik ok uns Moderspraak wahren mag, hebb ik "van Wattlüü un Indioners" ok in Plattdüütsk verfat.
To glieke Tied leest ik en Book van een indionische Autor. Ik kunn mi in de Woorden weerfinnen un seh daar en paar gedankelk Parallelen to mien egen Levensbetrachtens. As Kinner sünd wi all upbleiht in uns Indionerspööl un ik fraag mi, waarher wi damals disse Weten harren. En Antrecken, de uns so frömd un doch bekennt schient.
So as en Mööv en Schipp geleidt, dat rut fahrt up de hoge See of mit hum torrüg kummt in de Heimaathaven, so freei mag ik mien Gedanken trecken laten um Antwoorden up mien Fragen to finnen, de bi dat Schrieven van mien Vertellsels entstahn.
Een paar van mien Geschichten un lüttjet Aventüren sünd ok Part van de Reisen tüsken Tied un Ruum. Se bünd prent van mien Kinnertied un eng verbunnen mit uns Histoorje un Besünnerheiden van uns oostfreeske Heimaat.
"Van Wattlüü un Indioners" is as en Book, en Geschicht sünner Enn, de mit elke Torüggdenken, mit jede Woord un Gedanken wasst.
